Eindelijk. De kerstman, de vriezeman en andere druktemakers zijn weer de deur uit. Hoog tijd om deze blog te ontdooien. Het is hier de laatste tijd zo stil geweest dat je het ijs kon horen kraken. Ikzelf heb niks tegen wat stilte temidden van het feestgedruis en de ijle klapzoenen van de jaarwisseling. Een virus wil een mens al een keer tot wat meer slaap inspireren. Maar er is meer nodig om een talige tante definitief het zwijgen op te leggen.